نویسنده: بامشاد –
پخش نوار صوتی آقای رضا پهلوی در ۸ مارس مبنی بر ترجیح ایشان به جمهوری در مقابل سلطنت، آب پاکی را بر روی خود ایشان و بسیاری دیگر که امید به بازگشت سلطنت به ایران داشتند ریخت. صرفنظر از جلز و ولز تعداد اندکی جوجه فاشیست که در دو تلوزیون مورد حمایت کشورهای خارجی خود را به در و دیوار زدند، بیانات آقای پهلوی موجی از دلگرمی در میان آزادیخواهان بوجود آورد.
اینکه آقای پهلوی به مورد سوء استفاده قرار گرفتن خود توسط جمهوری اسلامی در پراکندگی میان صفوف براندازان واقف بود یا نه و یا انگیزه ایشان در گفتن این واقعیات چه بود، بر نگارنده این سطور معلوم نیست. اما از زمانی که حکومت ایران چهار پنج سال پیش استخوانهایی که ادعا می شد متعلق به رضا شاه است را در شهر ری از زیر خاک بیرون کشید، عامل بوجود آمدن گرد و خاکی در فضای مجازی و در میان فعالان برانداز شد که رژیم بیشترین استفاده سیاسی را از آن برد. با خبر پیدا شدن جسد مومیایی شده رضا شاه و سپس مواردی از شعار رضا شاه- روحت شاد که تعدادی از آنها تقلبی بود و توسط تلوزیون من و تو توی بوق قرار گرفت، جو سیاسی، بخصوص در فضای توییتر و فیسبوک مخدوش شد. با قدرتگیری ترامپ و به یمن ایجاد گروه فرشگرد توسط لابی اسرائیل در واشنگتن، این فضای مخدوش هر بیشتر مسموم شد. این مسمومیت به حدی رسید که معلوم نبود چه کسی به کدامیک از مخالفین و به چه منظوری فحش و ناسزا می دهد.
گروه جوجه فاشیستهای تازه بدوران رسیده با فکر بقدرت رسیدن از طریق ترامپ، حمایت اسرائیل و بنگاه تبلیغاتی اینترنشنال، آنچنان سیاست یقه درانی را در پیش گرفتند که در هر مورد نامربوطی به نویسندگان و شاعران دوران شاه فحشهای لایق خودشان را حواله می دادند، چه برسد به نظریه سیاسی که از سلطنت دفاع نمی کرد.
دفاع پامپئو – وزارت خارجه آمریکا و تلوزیون حامی عربستان از خواست بازگشت سلطنت به ایران قابل فهم بود، اما اینکه چرا لابی اسرائیل در واشنگتن (اف دی دی) و در اروپا چرا بوی گند فاشیسم را باد می دادند، نیز از عجایبی بود که من دلایلش را متوجه نشدم. اسرائیلی که خود زمانی قربانی فاشیسم بود، اکنون به همان تفکری که مزخرفات یهود ستیزانه “کیو انان” را پخش می کرد، میدان می داد.
به هر صورت صحبتهای آقای رضا پهلوی عملا دستگاه تفکری سلطنت به طور اعم و رشد فاشیسم نوع ایرانی بطور اخص که حول و محور نماد سلطنت جولان می داد را فرو ریخت. این احتمال که انتخاب نشدن ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تا اندازه ای در اقدام مثبت آقای پهلوی موثر بود، خالی از واقعیت نیست. به این ترتیب، تفکر سلطنت به عنوان یکی از موانع تشکیل اپوزسیون فراگیر در ایران برای سرنگون ساختن رژیم جمهوری اسلامی به کنار رفت.
مانع دوم بر سر تشکیل یک اپوزسیون واقعی و مورد اعتماد همگانی، تفکر اسلام سیاسی است. این تفکر به همان اندازه سلطنت در نزدیک شدن نمایندگان اقشار مختلف مردم و طرح یک آلترناتیو ملی و فراگیر تاکنون دخیل بوده و هست. تفکر اسلام سیاسی برخلاف سلطنت که نمایندگی آن در خارج بود، هم در داخل ایران و حکومت (اصلاح طلبان) و هم در میان گروههای برانداز در خارج (مجاهدین خلق) وجود دارد. گرچه نوع داخل و خارج از ایرانِ تفکر اسلامی با یکدیگر کاملا در تضاد قرار دارند و خواست اولی در نگهداری شکلی از حکومت اسلامی است و نوع خارج آن، خواستار سرنگونی تام و تمام این رژیم است، اما هر دوی اینها عملا مانعی بر سر راه بوجود آمدن یک ائتلاف ملی میان اقشار گوناگون جامعه بشمار می روند.
توجه داشته باشید که منظور نگارنده حمله به اسلام به عنوان یک مذهب که می تواند توسط هر شهروند قابل قبول و پیروی باشد نیست و تنها در شکل سیاسی و قدرت گیری حکومتی مورد نظر است.
تا زمانی که یک اپوزسیون ملی و فراگیر بر علیه رژیم جمهوری اسلامی تشکیل نشود، با وجود شرایط بسیار مطلوب برای تغییر رژیم (ضعف حکومت و بیزاری اکثریت مردم از نظام) انتظار خلاصی از شر بختک کنونی در ایران دشوار بنظر می رسد. این رژیمی نیست که به خودی خود بیافتد. این حکومت باید در یک نبرد همه جانبه در برابر یک اپوزسیون ملی و سکولار شکست بخورد. اکنون یکی از موانع اصلی یعنی سلطنت کنار رفته است و بخشی از تفکر اسلام سیاسی (اصلاح طلبان داخل و تفکر اصلاح طلبی به طور کل) نیز عملا شکست خورده است. اکنون نوبت مجاهدین است که موضوع خود را حل کنند: یا از تفکر اسلام سیاسی که دارای نمودهای خاص خود است، دور شود و یا بطریق دیگری راه تشکیل یک اپوزسیون همگانی را هموار کنند.
*نظرات ارائه شده در اینجا و مقالات دیگر در “صفحات دیگر” از آنِ نویسندگان آن است. سایت ایرانِ سبز هیچ مسئولیتی در قبال نظرات مطروحه ندارد.
