آرش شمس

 مرداد ۱۴۰۴

ایران، کشوری با اقلیم عمدتاً خشک و نیمه‌خشک، امروز در یکی از شدیدترین بحران‌های زیست‌محیطی تاریخ خود به سر می‌برد. خشک شدن پی‌درپی تالاب‌ها، کاهش بی‌سابقه منابع آب سطحی، فرونشست زمین و افت شدید ذخایر سدها، چهره‌ای از آینده‌ای ترسناک ترسیم می‌کند.
گزارشهای واقعی و تکان دهنده حاکی از کاهش نگران‌کننده سطح آب در سدها است. بر اساس آخرین داده‌های منتشرشده تا مرداد ۱۴۰۴ تنها ۴۶٪ از ظرفیت مخازن سدهای کشور پر است. در پایتخت، ذخیره آب سدهای لار، کرج، طالقان و ماملو به زیر ۲۰٪ رسیده است. در ۱۹ سد بزرگ کشور، میزان ذخایر به کمتر از ۲۰٪ ظرفیت کاهش یافته و ۵۷٪ مخازن عملاً خالی هستند. وضعیت سدهای جنوب غربی کشور مانند کرخه و دز بحرانی است و پدیده “سدهای مرده” به واقعیت بدل شده است.