هادی
تخریب محیط زیست در همه جا بسرعت در حال پیشروی است. هیچ جای سالمی در پهنه این سرزمین پهناور باقی نمانده که از شر اهریمنان حاکم در امان مانده باشد. اگر قرار بود با نقشه و برنامه یک کشور به بزرگی ایران را نابود کنند، نمیتوانستند آنگونه که این جاهلان و جنایتکاران حاکم در طول بیش از ۴ دهه انجام دادند، به مقصد خود نائل شوند. یک سوال اساسی که اینروزها همه از خود میپرسند اینست که چه خواهد شد؟ چگونه باید از نابودی کامل محیط زیست در ایران جلوگیری کرد؟
یک روند مثبت در دوران اخیر این بود که تقریبا اکثر مردم در دنیای واقعی و مجازی نسبت به این خطر روز افزون آگاه شده و ابراز نگرانی میکنند. اما در کنار این نگرانی، همه فقط خبرهای ناگوار زیست محیطی را به یکدیگر میگویند و یا در فضای مجازی اطلاع رسانی میکنند. متاسفانه برای برخی خبرهای نابودی محیط زیست یک منبع جمع آوری فالوور شده است. برای تعدای باصطلاح کارشناس هم این موضوعات منبع درآمد شده و در کنار اظهار فضل و غر زدن، از طریق شرکت در برنامههای تلویزیونی، کسب درآمد میکنند و تازه طلبکار هم هستند که چرا کسی به آنچه که آنان میگویند اهمیت نمیدهد. واقعیت اینست که این کارشناسان هیچ چیزی به جز مرثیه که مردم با زندگی در این محیط جهنمی تجربه میکنند، نمیگویند. در نهایت هم راست یا دورغ، مهم نیست که چه کسی با چه نیتی چه میگوید. مهم اینست که از دست کسی کاری بر نمیآید.
البته اعتراضات در جاهای مختلف در حال اوجگیری است. از میانکاله تا دریاچه ارومیه، از کوه تراشی و معدن کاوی تا خاموش کردن آتش جنگلهای کردستان، مردم کم کم در حال یافتن یکدیگر هستند. محیط زیست ایران نیز مانند همه موضوعات حیاتی دیگر مثل اقتصاد و معیشت، سرپناه و کار و بهداشت در پشت یک عامل کلیدی قفل شده است و آن رژیم حاکم است. در حقیقت هیچ راه حلی برای هیچ مسئله حیاتی در ایران تا وقتی که این حکومت پابرجاست وجود ندارد. باقی حرفها بجز تغییر رژیم، یا مردم فریبی است و یا ساختن موقعیت برای پر کردن جیب خود.
*نظرات ارائه شده در اینجا و مقالات دیگر در “صفحات دیگر” از آنِ نویسندگان آن است.