نویسنده: هدایت –
شاید بتوان گفت که برنامه ۸ مارس خانم نرگس محمدی و آقای هادی خرسندی جالبترین برنامه اجرا شده به مناسبت روز جهانی زن بود. سخنان شجاعانه خانم محمدی در باره شکنجه های اعمال شده بر زنان زندانی، سلول انفرادی و انواع و اقسام آزار و اذیتهای حکومت بسیار شنیدنی بود. چند نکته در باره این برنامه و سخنان خانم محمدی بنظرم رسید که در اینجا عنوان می کنم.
پاسخ خانم محمدی در جواب آقای خرسندی در باره گلایه داشتن از مردم، بسیار بجا بود. ایشان گفتند که هیچ گلایه‌ای از مردم شریف ایران ندارند. این صحبت را باید در مقابل طلبکاری عده ای در خارج از کشور گذاشت که همواره از مردم برای ساقط نکردن رژیم، غر و لند می کنند و گاه ناسزا می گویند.
خانم محمدی بدرستی علاوه بر توطئه های ارتش سایبری حکومت در اختلاف اندازی میان فعالان سیاسی، به مسئولیت افراد بر روی شفاف سازی و روشنگری هر چه بیشتر، بخصوص آنانکه مورد هدف چنین حملاتی هستند، اشاره کرد.
پاسخ خانم محمدی در توضیح شرکت ایشان در انتخابهای نمایشی جمهوری اسلامی جالب نبود. ایشان بنوعی در صدد توجیه قضیه برآمدند. ایشان دلیل شرکتشان را ترس از بروی کار آمدن رئیسی یعنی همان تاکتیک رژیم از این نوع نمایشات (انتخاب میان جنایتکار در مقابل سوپر جنایتکار) برای کشاندن مردم به پای صندوقهای رای اعلام کردند. ایکاش که خانم محمدی بصراحت اذعان می کردند که در گذشته اشتباه کرده و بروشنی تاکید می کردند که در انتخابات قلابی آینده شرکت نخواهند کرد.
صحبت خانم محمدی در باره اعتراض به عدم استفاده دستگاه سرکوب نظام از سلول انفرادی به مثابه پیش درآمد توقف اعدام، برای من قابل فهم نبود. رژیم بدون شکنجه و اعدام که اصلی ترین ابزار سرکوب جمهوری اسلامی در طول ۴۲ سال گذشته است، قابل به ادامه حیات نیست. منطق اینکه اگر انفرادی نباشد، اعدام نخواهد بود، واضح نبود.
در باره سخنان آقای خرسندی:
آقای خرسندی بدون جهت پای احمد شاملو را برای مردانه نشان دادن فرهنگ غالب در ایران (که واقعیتی مسلم است) به میان کشید. اساسا احتیاجی به صحبت از شاملو نیست وقتی هزاران هزار نمود مسلم در اثبات این حقیقت وجود دارد.
آقای خرسندی یا باید به طنز و جوک سخن بگوید و یا جدی. مخلوط کردن این دو، از بار حرفهای گاه جالب خود ایشان می کاست. آخرین جوک ایشان در مورد زلزله و زنا و کلینکس، آنهم پس از صحبتهای بسیار جدی خانم محمدی، سخیف بود. گرچه همین جوک به جای خود بسیار جالب است. اشتباه نشود، من شخصا بسیار طرفدار کارهای ارزنده آقای خرسندی در زمینه طنز، چه از نوع شعر و یا نثر هستم.
در باره برگزار کنندگان:
باید از تلاش گروه “صدای زنان برای تغییر” برای برگزاری این برنامه تشکر کرد. فیلم ارائه شده در ابتدای برنامه بسیار جالب بود. در عین حال در نقد کار مجری و مجریان می شود از غیر حرفه ای بودن در اجرا گفت. نحوه انتخاب و طرح سوالها شاید بهترین روش انجام آن نبود. آوردن نام گاه و بیگاه خانم نیره توحیدی و دادن تریبون به ایشان نشان می داد که خانم توحیدی یا رفیق صمیمی مجری است و یا یکی از مسئولان گروه اجرا کننده برنامه. در هر صورت امید است که شاهد برگزاری بیشتر چنین برنامه‌هایی در آینده باشیم.
*نظرات ارائه شده در اینجا و مقالات دیگر در “صفحات دیگر” از آنِ نویسندگان آن است. سایت ایرانِ سبز هیچ مسئولیتی در قبال نظرات مطروحه ندارد.
