دکتر ناصر زرافشان با انتشار بیانیه ای از زندان اوین (۱۶ خرداد ۸۴) اعلام کرد: از آنجا که برای احقاق طبیعی ترین و ابتدایی ترین حقوق خود، وسیله دیگری جز جان خویش در اختیار ندارم، از روز سه شنبه ۱۷ خرداد ۸۴، دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهم زد و این ماراتن مرگ را تا پایان ادامه خواهم داد. بنا بر شواهد گوناگون منتشرشده در طول دو دهه گذسته، زندانیان عقیدتی و سیاسی درایران منجمله آقای ناصر زرافشان در سیاهچالهای مخوف رژیم، بر اثر تحمل فشارهای مختلف روحی و آزار و اذیت و شکنجه های جسمانی متمادی، اکثریت باتفاق از ناراحتی حاد کلیوی، قلبی، استخوانی، بینایی و شنوایی و عوارض مزمن آن در زندانها رنج می برند. علیرغم اعتراضات مکرر خانواده های زندانیان، وکلا و مجامع حقوق بشری بین المللی برای آزادی و معالجه آنان، سردمداران و مسئولین قضایی رژیم بدین تذاکرات و واکنشهای اعتراضی تاکنون هیچ توجهی نشان نداده و نمی دهند. بنابراین دیگر زمان آن رسیده است که شورای امنیت ملل متحد برای رهایی و نجات جان هزاران زندانیان سیاسی و افراد در لیست اعدامیان دادستانی رژیم دیکتاتوری مذهبی بسرعت اقدامات لازم و ضروری را بعمل آورد.
حزب سبزهای ایران
۱۷ خرداد ۱۳۸۴
