یازده ساله بودم که اولین بار صدای زیبا و پر قدرت مرضیه را بطور زنده در باغ صبای تهران شنیدم. قرار بود داریوش اقبالی، خواننده معروف بخواند. در حقیقت تنها به عشق صدای داریوش به باغ صبا رفتم اما با عشق به صدای مرضیه برگشتم. آن شب در آن محل برای هر ترانه ای که مرضیه اجرا کرد، به قدری به وجد آمدم و لذت بردم که شور و حالم برای خودم هم باور کردنی نبود . بعدا به این نکته پی بردم که راز شعف من در صدای جاودانه مرضیه بود.
یکبار دیگر که فرصت گوش دادن به صدای مرضیه به طور زنده نصیبم شد، سی ودو سال بعد از آن شب، در تبعید بود. بانوی آواز ایران در روز دوشنبه هفدهم آوریل در سالن المپیای پاریس بر روی صحنه رفت. مرضیه در سن ۸۲ سالگی آنچنان پر قدرت خواند که سالن بزرگ المپیا هر بار با تشویق علاقمندانش پی در پی به لرزه در آمد. با هر ترانه ای که مرضیه می خواند جمعیت ۲۸۰۰ نفری او را با ابراز احساسات خود تشویق می کرد و در پایان هر آوازی به ادای احترام از جای خود بلند می شد.
در این شب مرضیه تنها نبود استاد محمد شمس آهنگساز آزادیخواه ایرانی با او همکاری می کرد . محمد شمس در مصاحبه با سایت همبستگی ملی در این رابطه می گوید:
ویژگی خاصی که در کنسرت امشب وجود داشت, از جمله آثار ملی ما بود که موسیقی کلاسیک ایران هم می شه به عبارتی گفت بهش که اعتبار موسیقی ملی ما در سطح جهان بسیار بالاست. ضمن این که این آثار, آثاری بود که من تمامش را تنظیم جدید کرده بودم, سعی کردم از تمام ویژگی های موسیقی ملیمون و از نام آوران و نامداران موسیقی ملیمون که یادشون زنده بود از آنها ایده بگیرم و از کارهاشون بتونم بازسازی جدیدی بکنم. امشب خوشبختانه بخشی از اون موسیقی رو نشون دادیم. ضمن این که با در نظر گرفتن این که موسیقی چون زبان بین المللی هست, با دانش اش می تونیم به تمام جهان, هم به صورت حسی منتقل کنیم و هم به صورت تکنیکی».
یکی دیگر از صحنه های به یاد ماندنی این کنسرت زمانی بود که خانم مرضیه همراه با نوه خود جانان بر روی صحنه حاضر شد.
آخرین تصنیفی که خانم مرضیه در این شب خواند” بوی جوی مولیان ” بود . بانوی آواز ایران این تصنیف را با نوه خود جانان که دانشجوی کنسرواتور پاریس است به اجرا در آورد که بسیار مورد تشویق حضار قرار گرفت. جانان نیز از صدای بسیاردلنشینی برخوردار است . بی اغراق باید گفت که صدای بی بدیل و استادانه خانم مرضیه ۸۲ ساله در کنار صدای زیبا و جوان جانان که شاید بیش از۳۰ سال نداشته باشد، از آنچنان ابهت و قدرتی برخوردار بود که در واقع حضار ایرانی و غیر ایرانی را به وجد آورد.
بعد از پایان کنسرت دو ساعته خانم مرضیه، شرکت کنندگان در سالن با تشویقهای مکرر خود خواستار بازگشت وی بر روی صحنه شدند. خانم مرضیه دوباره بر روی صحنه بازگشت و در میان فریادهای هموطنان که می گفتند مرضیه دوستت داریم، رو به جمعیت حاضر متواضعانه احساسات خود را بدین گونه بیان کرد: شما باخود لابد فکر می کردید که مرضیه ۸۲ ساله دیگر قادر به خواندن نیست اما دیدید که توانستم برایتان بخوانم . اینبار مرضیه بدون کمک ارکستر و بدون میکروفن شروع به خواندن کرد و یک بار دیگر صدای پرقدرت و رسای خود را به دوستدارانش تقدیم کرد .
مرضیه تنها یک آوازه خوان نیست . در میان هنرمندان او یک استثناء در تاریخ ایران است . مرضیه در سال ۱۹۹۴ به جنبش اپوزسیون برای آزادی ایران می پیوندد. این مسئله خشم جمهوری اسلامی را بر می انگیزد. رژیم جمهوری اسلامی دختر خانم مرضیه هنگامه امینی که ساکن ایران است را به گروگان می گیرد. مرضیه در ان زمان خود چنین می گوید:” آخوندها یک زن بیگناه را دستگیرکردند تا فشار روحی شدیدی بریک مادر۷۰ ساله بگذارند زیرا که او به جنبش مقاومت ضد آخوندی برای دموکراسی و حقوق بشر ملحق شده است . با وجود جنایات بیرحمانه برای ساکت نگاه داشتن من به این رژیم جنایتکار میگویم که گروگان گیری ظالمانه آنها عزم مرا برای دفاع از حقوق مردم تحت ستم ایران جزم تر میکند” شجاعت و جسارت مرضیه نه تنها در صحنه هنر بلکه در زمینه سیاست از او یک شخصیت استثنائی ساخته است.
اما اینبار نیز رژیم جمهوری اسلامی ساکت ننشست و چند روز قبل از کنسرت خانم مرضیه در المپیای پاریس، سایت بازتاب متعلق به پاسدار تروریست محسن رضایی اقدام به توطئه و تبلیغات گسترده علیه کنسرت خانم مرضیه کرد. البته موفقیت کنسرت خانم مرضیه مشت محکمی بر دهان رژیم زن ستیز ملایان و همچنین عوامل اطلاعاتی آنان در خارج کشور بود.
با آرزوی سلامتی و طول عمر برای خانم مرضیه و موفقیت های هنری هر چه بیشتر برای ایشان و همچنین به امید برگزاری کنسرت سرنگونی در ایرانی
